Onze vaderlandsche journalistiek heeft weer eens een journalistiek dieptepunt beleefd.
Onverlet naar wie je sympathie uitgaat, onverlet wat je vindt van de kwaliteiten van de interviewer dan wel de geïnterviewde; de conclusie kan alleen maar zijn dat onze Nederlandse journalisten in elk geval voorspelbaarder zijn dan ons Nederlandse weer doch dat ze even onberekenbaar en onbetrouwbaar zijn.
Waar je met een doorgewinterd politicus en aartsracist vrolijk keuvelt over poezen en hem niet bevraagt over zijn Mein Kampf-achtige opvattingen leg je een kersverse politicus het vuur aan de schenen over iets dat (hoe jammerlijk het idee ook) uiteindelijk niet verder is gekomen dan de prullenbak.
Journalistiek dient zich bij uitstek te kenmerken door een verlangen de waarheid te willen achterhalen en te willen presenteren aan de lezers/kijkers, het dient zich te kenmerken door objectiviteit, door belangeloos verslag geven en door een onbetwiste persoonlijke integriteit.
Kijkend naar wat ons mediabestel te bieden heeft aan wat zich journalist noemt kun je niet anders dan concluderen dat alle genoemde kwaliteiten wellicht wel aanwezig zijn maar dat ze naar believen.AAN- en UITgezet (kunnen) worden.
