De discussie over de Marokkaanse nationaliteit is weer volop in het nieuws. Nu vooral nadat de valselijk beschuldigde en onterecht veroordeelde Hirak-activisten vanuit de gevangenis te kennen hebben gegeven afstand te willen doen van de Marokkaanse nationaliteit.
Mensen die deze stap niet waarderen benoemen het als landsverraad en zien het als ontkenning van de ‘watan’ oftewel het vaderland. Deze mensen zien de symbolische waarde van deze stap niet of zijn verblind door hun ‘liefde’ voor een koning die geen zier om hen geeft.
Als iemand die jaren geleden afstand heeft gedaan van de Marokkaanse nationaliteit kan ik deze stap van de Hirak-activisten alleen maar toejuichen en hopen dat de in het buitenland woonachtige Marokkanen de heldhaftigheid hiervan tot zich laten door dringen. Verder hoop ik van ganser harte dat de zegswijze ‘een goed voorbeeld doet goed volgen’ zich hier doet gelden.
Afstand doen van de Marokkaanse nationaliteit is in feite een revolutie in gang gezet door 1 persoon daar waar de algehele revolutie nog op zich laat wachten.
De schande is niet dat (overigens steeds meer) mensen zeggen zich niet meer verwant te voelen met de waardeloze Marokkaanse nationaliteit maar dat er nog heel veel mensen zijn die wonend en werkend in landen buiten Marokko en genietend van de democratie een valse verwantschap voelen met een regime dat niets anders doet dan het bevorderen van corruptie en klassejustitie.
Het CIDM biedt iedereen die afstand wil doen van de Marokkaanse nationaliteit kosteloos bijstand en draagt er zorg voor dat de afstandsverklaring op de juiste wijze plaatsheeft.
De fabel die Marokko in stand wil houden dat afstand doen onmogelijk is niet meer dan dat ‘een fabel’!
