Marokko heeft zowel op televisie als via andere kanalen, toen corona al wereldwijd slachtoffers had gemaakt niet of nauwelijks aandacht besteed aan het nieuwe virus.
Pas in een later stadium kwam Marokko met een zogenoemde lockdown en verweet de overheid haar eigen burgers dat ze de genomen maatregelen niet serieus namen.
De Marokkaanse overheid vergeet bij de genomen maatregelen gemakshalve dat een bijzonder groot deel van de bevolking bestaat uit dagloners voor wie niet werken geen optie is. Tevens klopt Marokko zichzelf op de schouders over de eigen aanpak van covid-19 terwijl aangenomen mag en kan worden dat ook nu weer de officiële cijfers uit de duim gezogen zijn.
Wanneer je bekend bent met de erbarmelijke omstandigheden in wat in Marokko ziekenhuizen worden genoemd dan zou je voor geen goud daar ‘behandeld’ willen worden, niet eens voor een simpele aandoening laat staan voor covid-19.
Ondertussen gebruikt Marokko het virus voor politieke doeleinden en wordt het beroep op de bevolking om samen het coronavirus te overwinnen overgoten met een patriottisch sausje waarbij de liefde voor de koning wordt benadrukt.
Voor wat aangaat de in het buitenland woonachtige Marokkanen in het algemeen en voor wat aangaat de Nederlandse Marokkanen in het bijzonder laat Marokko weer eens duidelijk blijken dat ze niet meer zijn dan een melkkoe en dat als het Marokko uitkomt ze worden gebruikt als pionnen in een schaakspel tussen democratieën en de Marokkaanse dictatuur.
